Permakultura rozpowszechniła się bardziej w latach 70. XX wieku wskutek gwałtownego wzrostu użycia metod przemysłowych w rolnictwie. Powodowało to wysoką zależność od zasobów nieodnawialnych, zarazem zatruwało ziemię i wodę, zmniejszało bioróżnorodność oraz niszczyło powierzchniową warstwę gleby.

Skutkiem tych wydarzeń, a także wcześniejszego zainteresowania ludzi zrównoważonym rolnictwem, była seria publikacji i szkoleń, które uczyły ludzi o idei permakultury.

Ideą permakultury jest synergia między wszystkimi składowymi danego projektu, czyli zależy nam na tym, aby każdy jego element podtrzymywał działanie kolejnego. Systemy oparte na permakulturze projektowane są, aby redukować odpady wytworzone w procesie użytkowania, a także pracę ludzką i energię, którą należy włożyć w utrzymanie projektu.

System ten ma na celu spowodowanie, aby gospodarstwa i ludzie w nich mieszkający byli bardziej samowystarczalni, a wszystkie zasady projektowania są poprzedzone dogłębnymi badaniami nad ekologią i zrównoważonym wykorzystaniem ziemi.